+ تنهــآ مآدربزرگم مــریضن ، حــآلشون خـوش نــیست ، هرچــند ظـآهرا رو ب بهــبودی ان
داشــتم خـــرمـآ از توی جـعــبـهــ برمیــدآشتم ُ میــذآشــتم توی ظــرف
مــآدربـزرگ هم طـبق معمــول شــروع کــردن ب دعــآ کــردن :
" الهــی قــربون اون دســتآت بشــم مــآدر ، انشــآلله ک
* منتظــر بودم الآن مثلا بگن "الهــی دسـتت بخوره ب ضریــح امــآم حسیــن (ع) یا ایضــآ ب کعــبــهـــ " ک ادامــهــ دآدن :
" انشــآلله ک دســــتآت بره تو دســت ی پســر خــوب و خــوشـــگل "


پ.ن : وقــتی مــآدربـزرگ دعــآ میکنه فقــط باید آمیــن بگــی ، رو حــرف بزرگــتر ک نــبـآید حـرف زد  : )))